gidin gorun, yonetmenlik nedir, bir film nasil yaratilir, nasil basarilir?

gidin gorun oyunculuk nedir, carmen maura kimdir, penelope cruz kimdir?

gidin gorun renk kullanimi nedir, insanin gozunu oksamak ne demektir?

gidin gorun kurgu nedir, anlatilan sey izleyicinin beynine ve kalbine nasil islenir?

gidin gorun, pedro almodovar nicin buyuktur ve nicin daha uzun yillar film cekmelidir?

film+ film festivali'ne sukranlarimla

(henryleyden - 16 Ekim 2006 22:25)

her nedense, filmden aklımda kalanın, penelope'nin o kocaman, simsiyah, bol makyajlı ve her an ağlamaya hazır gözleriydi ki, bir kadın ancak bu kadar hem çocuksu hem kadın olabilir diye düşünüyorum. ispanyol olmak varmış anasını satayım.

--- spoiler ---
tipik almodovar sahneleri ise, senaryodan çok daha fazla etkiledi beni, ne yalan söyleyeyim. mutfakta bulaşık yıkayan kadını göğüslerinin en güzel gözükeceği yerden çekerek saniyeler boyunca sadece bunu izletmek; fayanslara bulaşmış kanı temizlemek için kan birikintisinin üzerine konan kağıt havlunun gözenekleri kanla şişerken yakın plan almak vb. belki de almadovar'ı şahane bir yönetmen yapan, bizlerin göremediği bu sıradanlıktaki olağanüstülüktür.
--- spoiler ---

(mavikedi - 7 Kasım 2006 17:05)

çaçaron akdenizli kadınlığının penelope cruz'un üzerine tam da oturduğu "bizim mahalle" kıvamında film. çok acılı bir öyküyü içine bol pudra şekeri katarak sunmuş almodovar, yanaklardan toplanan gözyaşlarının tuzuna karışıyor. çok renkli, çok sade.

bir tavsiye: matinede babel suarede volver iyi bir sıralama değil, kaçırmamalıyım ikisini de diyorsanız tam ters sıralama deneyin.

(monchhichi - 12 Kasım 2006 20:22)

penélope cruz'un filmdeki varlığı sanki anna magnani'lere, sophia loren'lere, akdeniz sinemasının tüm o unutulmaz kadınlarına bir saygı duruşu gibi. almodóvar'ın renkleri de, şimdiye dek hiçbir kadın oyuncusuna bu kadar yakışmamıştı...

(arsonist - 16 Kasım 2006 23:51)

flor de mi secreto filminde referans verildigi uzere, hikayesinin on yildir almadovar'in zihninde yer etmis oldugunu anladigimiz filmdir..

her almodovar filminde oldugu gibi ana karakterler kadinlar; hollywood filmlerinin inadina. almadovar kadinlari "erkeklerin gozuyle" anlatmaktan sakiniyor ozellikle, raimunda (penelope cruz) ne kadar cekici olsa da kadinligini asla kullanmiyor, kendi ayaklari uzerinde durmaya calisiyor.. hollywood filmerinde aksesuar niteligindeki kadinlarin yerini erkekler aliyor bu filmde. erkeklerin zayifliklari turlu orneklerle goz onune seriliyor. ornegin, raimunda'nin kocasi issiz gucsuz, ailesine ilgisiz, zihinsel islevlerinin bir yarisini erkeklik organina, diger yarisini futbol maclarina vakfetmis ispanyol usulu bir homer simpson. raimunda'nin babasi ayri bir facia, o da tum kredisini sehvetini bastirmak ugruna harcayabilecek kadar zayif bir adam. annesi ise tersine, ailesini kollayan, kendi acisiyla yillarca yalnizca, ailesinden saklanarak yasamayi basaran; en sonunda gerceklerle yuzlesmekten korkmayan guclu bir kadin..

almadovar kendi agziyla kadin karakterlerin uzerine film yapmayi cok daha ilginc buldugunu acikca itiraf ediyor zaten.. etmemis olsa da filmlerini takip eden herkes bunu acikca farkeder. bu yaklasimi biraz daha uc noktalara kaydirmayi da seviyor almadovar, kadinlarla erkelerin alisilagelmis kimliklerini degis tokus ederek ornegin (kimi zaman cinsel anlamda da; bad education ya da all about my mother'da oldugu gibi) mesela matador filminde bir matadorun, birlikte oldugu erkekleri katleden bir kadinla (maria) yasadigi tutkulu ask anlatiliyor.. belki ortak noktalarinin olumle ilgili takintilari olmasindan kaynak buluyor bu tutkulari; diego (matador) en azindan boyle dusunuyor.. ancak filmin sonunda maria baskin cikiyor, ve matadoru da olduruyor; bir matador gibi.. filmde enteresan bir ironi vurgulaniyor sanki: boga guresleri her ne kadar erkeksi bir dunyaya ait de olsa da matador boga guresi esnasinda kadinsi bir rol ustleniyor. o parlak kostumun icine girdiginde bir gladyatoru animsatiyor. ancak kostum oylesine vucuda oturuyor ki, matadorun her hareketi o kadar kadinsi ki; bir balerin edasiyla kaciyor bogadan. boga gureslerinin ilk kisminda matador cezbedendir. bogaya once biraz yuz verir, sonra sirtini cevirir; bogayi bastan cikartir matador. ki bu tipik kadin roludur iliskilerde... bu filmde maria matadoru once cezbeder, ayni bir boga guresinde diego'nun bogayi cezbedecegi gibi, ardindan diego'yu infaz eder; ayni matadorun bogayi infaz edecegi gibi..

volver de iliskilerdeki kadin-erkek guc dengesine deginse de, kanimca almadovar'in bu konudaki en guclu irdelemesi matador filminde somutlasmaktadir. o yuzden deginmeden gecemedim.

elbette ki almadovar'in filmlerini cinsiyet kargasasina indirgemek yanlis olacaktir. almadovar bu konuyu cok sik irdelese de, daha bir cok kavrami da inceler; dinin hayat uzerindeki etkisi, milli benlik, sosyal tabakalar, cinsellik mesela.. ancak volver'de kadin-erkek rollerinin takas edilmis olmasi bir kez daha goze batiyor, bu da bir gercek..

(kazimakos - 17 Ocak 2007 10:50)

almodovar'in, raimundasiyla kadinlari direkt ezdigi bir filmdir. zaten ezigim raimunda ile bittim. daha once de todo sobre mi madre'de manuela icimizi ezmisti, hable con ella'da benigno tum sapikligina ragmen finalde izleyici uzuntuye bogmustu. la mala educación'in kendisi zaten yurek agrisiydi. ama bu film baska..
volver aldigi olumsuz elestirilere ragmen, (cok da seyimde yani) yaslandigimdan mi raimunda'ya asik olmamadan mi bilmem, insani (kadini daha dogrusu) daha derinden etkileyebilecek bir film. ya da yaslandik iste, bir ustanin elinden boyle dogrudan kadin dayanismasi, anne-kiz-anneanne iliskileri, aile ici trajedileri izlemek daha bir sadistce zevk veriyor. manuela icin de "sen bizim her seyimizsin" sloganini attim ama raimunda tabii ki akla zarar guzelligiyle, sogukkanliligiyla daha ayri bir yerde.
neyse diyecegim sey sadece su: tek basina penolepe cruz icin bile seyredilebilecek bir film, gerisi sinemasal degerlendirmeler ve hic anlamam.

(malloryknox - 16 Ekim 2007 16:49)

2006 yapımı bir almodovar filmi.

59.cannes film festivali'nde, 6 kadın oyuncusu(penelope cruz, carmen maura, lola duenas, blanca portillo, yohana cobo, chus lampreave), hep birlikte "en iyi kadın oyuncu" ödülünü, pedro almodovar da en iyi senaryo ödülünü almıştır.

filmde, ensest bir ilişkinin, ailedeki tüm kadınların hayatlarını nasıl değiştirdiği çok güzel bir kurguyla anlatılıyor.

izlediğinizde, bir ev kadınını oynayan penelope cruz'un, seslendiriyor göründüğü şarkı ve göğüslerinin aklınızda kalması çok muhtemel...

tabii bir de almodovar'ın, bu kadar küçük popolu ev hanımı olmaz diyerek, cruz'un poposuna eklediğini söylediği proteze dikkat kesilebilirsiniz. (hoş bence yine de küçük görünüyordu.)

filmde beni rahatsız eden tek şey; cruz'un kızının (babası tarafından taciz edilen bir kadının kızının), olması gerekenden daha rahat tavırları...

bu psikolojideki bir kadının kızı, o kadar rahat oturamaz, anası oturtmaz!

(kerametikendindenmenkul - 7 Aralık 2007 03:06)

penelope cruz'un, kadını kadınlığından utandırdığı, almodovar'ın ise; ressam gözüyle yönetmenlik yaptığı filmdir.

(algida kedici - 17 Nisan 2013 22:09)

ana karakterleri olan altı kadın oyuncunun ` : penélope cruz`` : carmen maura`` : lola dueñas`` : chus lampreave`` : yohana cobo`` : blanca portillo` cannes film festivali 2006'da en iyi kadın oyuncu ödülüne layık görüldüğü aynı zamanda en iyi senaryo ödülünü de almış pedro almodovar filmi.

(whirlwind - 30 Mayıs 2006 02:31)

filmle aynı ismi taşıyan, filmin ortasında penélope cruz'un söylediği volver'in sözleri:

yo adivino el parpadeo
de las luces que a lo lejos
van marcando mi retorno

son las misma que alumbraron
con su pálido reflejo
unas horas de dolor

y aunque no quise el regreso
siempre se vuelve
al primer amor

la vieja calle
donde le cobijo
tuya es su vida,
tuyo es su querer

bajo el valor de las estrellas
que con indiferencia
hoy me ven volver

volver...
con la frente marchita
la nieve del tiempo
la aclaro en mi cien

sentir...
que es un soplo la vida
que veinte años no es nada
que febril la mirada
hurrante entre la sombra
te busca y te nombra

vivir...
con el alma ferrada
a un dulce recuerdo
que lloro otra vez

tengo miedo del encuentro
con el pasado que vuelve
a enfrentarse con mi vida

tengo miedo de la noche
que poblada de recuerdo
encadenan mi soñar

pero el viajero que huye
tarde o temprano
detiene su azar

y aunque el olvido
que todo lo destruye
aya matado
a mi vieja ilusión

cuarto escondida
y una esperanza humilde
que es toda la fortuna
de mi corazón

volver...
con la frente marchita
la nieve del tiempo
la aclaro en mi cien

sentir...
que es un soplo la vida
que veinte años no es nada
que febril la mirada
herrante entre la sombra
te busca y te nombra

vivir...
con el alma ferrada
a un dulce recuerdo
que yo notare...

müzik az, ses çok güdümlü bir parça. estrella morente'den dinlenmesi de mümkün.

(encre - 29 Haziran 2006 13:33)