"every night cut off my heart every morning it's full again"

butun film bir tek bu cumle icin yapilmis gibi.

(defne turac - 27 Ekim 2007 02:19)

yasak aşk paylaşılırken yaşanan duygusal karmaşayı en güzel diyalogla ifade eden film;

kont almásy: "en mutlu olduğun an ne zamandı?"
katharine clifton: "şimdi, şu an."
kont almásy: "peki en mutsuz olduğun an?"
katharine clifton: "şimdi, şu an."

(earinna - 18 Kasım 2007 20:26)

sinema tarihinin tutkuyu en iyi anlatan filmlerinden biridir.

(phedre - 14 Mart 2008 08:50)

aşk üzerine, özellikle kavuşamama ile sonuçlanan aşklar üzerine söylenmiş her söz, yapılmış her film yüreğinin bir tarafını yitik hissedenlerin nazarında hep değer bulmuştur, bulacaktır da. bu film de öyle...

(bkz: gönül çukuru)

(nevtek - 4 Şubat 2009 02:02)

herkesin bi dönem öyle bi aşkı/sevgilisi olması lazım. içi dolu dolu.

(spinapubica - 13 Eylül 2002 03:22)

seinfeld'in 8. sezon 17. bölümünün adı. jerry babasının yanına gittiğinde spor salonunda babasının arkadaşıyla halter kaldırmaya çalışırken yaşlı adamın sakatlanmasına neden olur. kabusu bu yaşlı adamla bitmez, oğlu ve babası da jerry ile inatlaşarak kendi kendilerini sakatlamaktadırlar. george kafede otururken taş gibi bir hatun gelerek, bir an sevgilisine benzettiğini söyler. george bu kadar güzel bir hatunu elinde tutabilen ve kendine benzeyen bu adamı oldukça merak etmiştir. elaine ise çıktığı adamla gittikleri the english patient filminden nefret etmiştir. bunu çevresindeki kime söylese herkes ondan soğumaya başlar. kramer ise kübalı işçiler getirip puro işine girmeyi planlamaktadır.

(crowley - 2 Mayıs 2009 22:00)

buram buram oryantalizm kokan bir film. sinemada binary oppositions (bkz: #16423358) bağlamında doğuyu ve doğuluyu ötekileştiren örneklerle doludur. bu konudaki çok sayıda örnekten aklımda kalan bir bölümünü arz edeyim:

--- spoiler ---
film bize batılı hemşireyi hayat kurtarırken, doğulu olanı ise parmak keserken gösteriyor. doğulu müslüman hemşire nazilerin bile bakmak istemediği parmak kesme işlemini bizzat uyguluyor. bunu yaparken de son derece gaddar ve itici bir görüntü sergiliyor. batılılar, doğunun anlamı ve şekli belirsiz, vahşi doğasına bir anlam ve şekil vermeye geliyorlar. ikili karşıtlıklara (binary oppositions) göre 'kötü' yani 'öteki' olan 'kadın', 'doğa' ve 'doğu' ilk sahneden itibaren iç içe şekilde karşımıza çıkıyor.

filmdeki maske de açıkça doğuyu tehlikeli biçimde gizemli ve ikiyüzlü yani bir 'öteki' olarak sunmak için kullanılıyor. batılı kadın, bilmediği bir dilde olduğu için kulağına 'yabancı' gelen şarkıyı arapça sanıyor. halbuki bunun hangi dilde olduğu hakkında kafasında bir fikir yok ama sırf ona çok yabancı geldiği için ilk tahmini bir batılı için en yabancı olan doğu kökenli bir dil oluyor. şarkının macarca olması da bir başka oryantalizm örneği aslında. zira macaristan da tipik bir batılı için doğunun bir parçası ve pek çok yönüyle bir 'other'

ikili karşıtlıkların 'kötü' kısmındaki doğulu adamın, doğa'nın parçası olduğu için kendisi gibi bu sistemin 'kötü'leri arasında yer alan maymunu andıran hareketlerde bulunması onu açıkça ötekileştiriyor. hatta bu adam yine 'kötü' tarafta görülen bir eşcinsele veya bir kadına atfedilen bazı hareketler sergiliyor. üstelik bunları yaparken sistemin 'iyi' kısmındaki kültürü ve medeniyeti temsil eden otomobilin üzerinde duruyor. bu da aradaki tezatı vurguluyor. hintli karakterin diğer doğulu karakterlere göre daha az ötekileştirilmesinin nedeni de elbette hindistan'ın uzun süre ingiliz sömürgesi olarak kalmış olması ve hintlilerin tamamının müslüman olmaması şeklinde açıklanabilir.
--- spoiler ---

bütünlük açısından sinema ve oryantalizm üzerine bir şeyler için (bkz: #16698233)

(hurman - 17 Ağustos 2009 23:52)

muhtesem.. ozellikle de adamin anlattigi hikayelere gecisler, hasta yataginda duydugu sesler ile eskiye donmesi, sahneler arasindaki akicilik.. cidden zor ve ender rastlanir bir kurguya sahip. senaryonun guzelligi, zengin oyuncu kadrosu, müzik ve görüntüleri ile oscari fazlasiyla haketmiş bir film.
(bkz: alin tasciyan gibi konusmak)

(katarsis - 14 Aralık 2002 14:07)

hayatta izlediğim izlerken de ağladığım ilk filmlerdendir ingiliz hasta.aşk için engellerin aşılması,aşk uğruna savaşmanın ne demek olduğunu bu filmle anladım daha ufakken.o andan itibaren dedim ki yasayacaksam böyle aşk yaşayayım..almasy'nin sevdiği için çölleri geçmesi,dayak yemesi,tutuklanması ama hiçbir zaman sevdiği kadını aklından çıkarmaması,onun için herşeye katlanması hep etkilemiştir beni..

artık böyle aşklar var mı ? bilmiyorum ama belki de bu aşklara olan özlemden dolayı bu kadar sevmişimdir bu filmi.almasy'nin sevdiği kadın uğruna 'vatan haini' olması dahi insana aşk uğruna yapılmış en mertçe sey gelebiliyor.sevdiği insan çünkü aşkın sevginin vatanı milliyeti olamaz diye düşünüyorsun.

olmuyor işte vatanı milliyeti aşkın da sevdanında diyorsun kendi kendine.almasy'e katherine'nin yazdığı mektup sonrasında almasy'nin onu okuması ve katherine'i kollarında taşıması kısmı ise duygu da tavan yaptırır insana..

sıkıcı diyen insanı da anlarım sıkılır insan çünkü inancı kalmamıştır böyle bir aşkın hala yaşanabileceğine..

"my darling, i'm waiting for you. how long is a day in the dark? or a week? the fire is gone now. and i'm horribly cold. i really ought to drag myself outside, but then there'd be the sun. i'm afraid i waste the light on the paintings and on writing these words. we die. we die rich with lovers and tribes, tastes we have swallowed, bodies we have entered and swum up like rivers. fears we've hidden in, like this wretched cave. i want all this marked on my body. we're the real countries. not the boundries drawn on maps, the names of powerful men. i know you'll come and carry me out into the palace of winds. that's all i've wanted. to walk in such a place with you, with friends. an earth without maps. the lamp's gone out, and i'm writing in the darkness..."

(ucaktanparasutsuzatlayanpilot - 18 Mart 2012 17:24)

--- spoiler ---

--buraya seni oldurmeye gelmistim oysaki,

--beni olduremezsin, ben yillar once oldum zaten..

kontun icine dustugu sey asksa eğer, bizim yaşadığımız şey ne? bizimki aşksa, onu bu denli sarıp, gözünü kararten şey ne?

--- spoiler ---

(try to set the night on fire - 30 Ekim 2012 14:39)

"my darling, i'm waiting for you. how long is a day in the dark? or a week? the fire is gone now. and i'm horribly cold. i really ought to drag myself outside, but then there'd be the sun. i'm afraid i waste the light on the paintings and on writing these words. we die. we die rich with lovers and tribes, tastes we have swallowed, bodies we have entered and swum up like rivers. fears we've hidden in, like this wretched cave. i want all this marked on my body. we're the real countries. not the boundries drawn on maps, the names of powerful men. i know you'll come and carry me out into the palace of winds. that's all i've wanted. to walk in such a place with you, with friends. an earth without maps. the lamp's gone out, and i'm writing in the darkness..." gibi bir güzelliği barındıran destansı aşk hikayesi...

(arsonist - 19 Eylül 2003 22:10)

film'den akılda kalan görüntüler genelde kahverengiye dönük sarıyla bezenmiş halde benim için. kumlar, yanık yüzler, buğulu çöl sıcağı, tenler... kulaklarıma gelen sesler ise küçük cam şişeciklerin çınlamaları, bir kadının şarkısı, ralph fiennes'ın dile gelen bir kitap gibi sesi...

konusu çok basite indirilebilir bir film english patient; bir adam ve kadının yasak aşkı ve başlamak üzere olan savaşın etkisinde gelişen olaylar. bunun nedeni de belki de özenle defalarca seyredilmeden ortaya çıkmayan görsel ve duygusal gizler olmalı. kaç kişi ilk sahnelerde, uçak enkazının etrafındaki bedevilerden birinin elindeki yüksüğü farketti acaba? almasy'nin katherine'e aldığı yüksük, o şiir gibi sahneyi hatırlıyor insan :

almasy ve kucağında beyaz çarşafa sarılmış katherine. vücudundaki kırıklardan ve eziklerden ölmek üzere olan bir kadın. çarşaf, sarı ve toprak rengi sahnelerin içinde bembeyaz, rüzgarla ve müzikle dansediyor. yakındaki, o daha önce bulduklarında kendinden geçtikleri "yüzen adamlar" mağarasına taşıyor sevgilisini almasy. sonra kadının boynuna asılmış yüksüğü farkediyor : "yüksüğü takıyorsun", kadın : "tabi ki, seni seviyorum, seni hep sevdim". ve almasy'nin iç parçalayan ağlaması...

bir şekilde bir araya gelen insanlar ve hepsinin ayrı hikayeleri... hana, sevdiği tüm adamları kaybetmiş bir kadın. sonunda aşkı kendisini taparcasına seven mayın temizleme subayı kip'te buluyor. hangi kadın o manastırdaki mumlar ve salıncak sahnesini yaşamak istemez ki? caravaggio, kendisini savaşın başlangıcında parmaklarının kesilmesine neden olan ihanetin sorumlularını öldürmeye adamış.

film herşeyiyle karmaşık bir doku, anlatımı, müziği, karakterleri, olayları... hepsi benzer hüzünlü derinliği taşıyan, herbiri başlı başına güzel parçalar. ancak defalarca tadına varıyorsunuz bazı şeylerin, her seferinde yeni şeyler buluyorsunuz.

aşkı en derininde hissetmek isteyen her kesin mutlaka seyretmesi gereken bir film english patient.

(mak100 - 5 Ekim 2003 21:00)

seinfeld'de bu filmin elaine'ni krize soktuğunu gösteren bir sahnesi vardır.

buyurun efendim;

the english patient

(tahtelbahir - 27 Haziran 2013 16:14)

--- spoiler ---

cok etkileyici bir baslangic ve bitise sahip olan film. filmin ilk kareleri bir kagida siyah murekkep ve fircayla yapilan cizimle baslar, goruntu cizimden bir golgeye donusur, kamera gittikce uzaklasir ve yerdeki golgenin count laszlo de almasy ve olen sevgilisinin icinde oldugu ucaga ait oldugu ortaya cikar...
bitiste de ayni gecis kullanilir. almasy sevgilisine doner ama gec kalmistir. sevgilisini kucaklar, ucaga bindirir, havalanirlar. once ucagi goruruz, sonra kamera zoom yapar, sadece golge kalir ekranda, gittikce buyur ve fircayla yapilan bir cizime donusur. bu sirada marta sebestyen szerelem, szerelem sarkisiyla taa yureginizde bir yere dokunur.

--- spoiler ---

(papasmurf - 20 Ocak 2004 06:09)

yanmis durumda italyadaki muttefik kampina getirilen kont almasynin, kim oldugunu soran hemsireye tutankamon olmam ne yazar diye cevap verdigi dev film...

(kashik - 21 Nisan 2004 01:55)

dokunmaya bile kıyamayacağınız bir bedeni, bıraktığınız yerde, bembeyaz çarşaflara sarılı bulmak, cansız bedenindeki hafifliğin sebebini anlayamamak, geç kalınmış ya da elinizden daha fazla bir şey gelmediği için kaybedilmiş her fırsatın, daha kısa haliyle "yapamadıklarınızın", "kaçırdıklarınızın" acısını derinden hissetmek, yıllara yayılmış bir tutkunun daha dokunamadan avuçlarınızdan kaybolmasına sadece seyirci kalabilmek, sararmış kağıtlara düşüen bazı notlar ve sözlerin aslında ölümden başka bir çare bırakmadığını anlamak ne demektir diye merak edenler için hazırlanmış bir "yaşamdan ve aşktan korkma kılavuzu" olarak niteleyebilirim söz konusu filmi.

sahneler arası geçişlerde belki nefes almaya fırsatınız kalıyor, ama o boğazınıza düğümlenen ve nefessiz bırakan şeyin verdiği rahatsızlık hissini kaldırmanız pek mümkün olmuyor. duyguların resim çerçevelerine sığdırılmasının pek mümkün olmasını beklememek lazım aslında, ki zaten hem senarist, hem de yönetmen bunun farkında olarak el atmışlar filme.

çerçevelerden taşan, üzerinize gelen bir yoğunlukla karşı karşıya izlemek durumundasınız filmin her geçen saniyesini. olayların, sessizliğin ve üç beş tavrın ortasında kaldığınızda, bir sonraki saniyenin, aslında bir önceki saniyeden çok farklı olmadığını, ama bir öncekini anlayabilmek için bir sonrakini çözmüş olmanın gerekliliğini, sonrakini çözebilmek için ise öncekini iyi algılayabilmiş olma zorunluluğunu görüyorsunuz. peki nasıl oluyor bu çözümleme ve empati? çok da zor değil aslında...

en duygusuzundan, en öküzünden ve türüne tek örnek olacak kadar mekanik bir insanın bile, deştiğimizde dibinde asla dayanamadığı, kaldıramadığı ve hep üzerini kumla örttüğü bir yanı, anısı ya da düşüncesi çıkmaz mı? işte senaryo öyle güzel hazırlanmış ki, hangi noktadan gireceğini bilemediğiniz bir yerden dalıveriyor bilinç seviyesinin altına ve koca bir yara kabuğunu yerinden söktüğü gibi yere atıveriyor. acının verdiği yanma ile mi, yoksa kaçtığınız o duygu sağnağına tekrar yakalanmanın etkisi ile mi bilmiyorum kilitleniveriyorsunuz o anda. tezahuru herkeste farklıdır bunun eminim, ama klasikleri haklı çıkaracak kadar belirgin ve şablonvari bir görüntü hakim oluveriyor izleyenlerde. bir kaç iç çekme, nefessiz kalış, gözleri kaçırış, biraz inkar, öfke... ama eninde sonunda gelinen yer hep aynı; hüzün, biraz ıslaklık ve anlamsız cümlecikler.

kaçmaya pek gerek yok. "i've always loved you"... bu nasıl bir aşk? bu nasıl bir bağlılık?

hastalıklılık seviyesinin ötesinde bir tutkuyla iki insan nasıl bağlanabilir. ölüme meydan okumak bu kadar kolay olabilir mi? ya da yaşamın ucundaki son saatlerde insanın cesaretindeki bu tavana vuruş normal mi?

yazmak bile anlamsız aslında. herkes kendine göre bir şeyler bulacak tabi ki. herkes kendi birikimleri ve yaşantı nitelikleri ölçütünde bağımsız duygulanımlara sevk olur, olacaktır. olmayana kafam girsin diyerek bunca cümlenin de içine edeyim ki, bu da benim savunmam olsun. duygusal yanımın su yüzüne çıkmasına izin vermemiş olayım. tüm freudyen arkadaşlara selamlarımla.

(spinapubica - 14 Mayıs 2004 21:45)

hicligin ortasinda dolu dolu yasanan yasak-sari bir ask
ilikleri sizlatacak kadar derin bir aci
ve "iste su an olmeliyim" hissi yaratan huzunlu bir macar ask sarkisi...

(blacklotus - 15 Temmuz 2004 15:51)

defalarca izledigim ve buyuk ihtimalle daha defalarca da izleyecegim, aldigi butun oscarlari hakeden inanilmaz guzel film. (bkz: gercek ask)

(poison - 3 Temmuz 2001 14:03)

ele$tirmen roger ebert'e göre bu film iki kez seyredilmesi gereken filmlerden biri, birinci kez sorular, ikinci kez cevaplar için.. film büyülü, gizemli bir hikayeydi.. tamamiyle anlayabilmek için biraz tarih bilmek ve iyi konsantre olmak gerekliydi, ama çok çok güzel bir filmdi.. özellikle çöl sahneleri..

(mavimor - 8 Mayıs 2005 04:35)

sene 1998. mds'de bi arkadaşla bu filmi izlemekteyiz. hemen solumuzda ise su katılmamış iki sap oturmakta. filmin başında juliette binoche'un mayınlı bir yola daldığı bir sahne vardı hatırlarsınız. naveen andrews'un canlandırdığı bomba uzmanı kip, mayın ile uğraşırkene, mayın dolu yola fırlayan bu fransız kadına bi bakış atar. işte tam bu esnada soldaki ekipten şöyle bir yorum gelir:
sap-a: sen bak öle olum garıya.
sap-b: araba yedirirler mi lan o fransız fıstığı (arab dedigi sih bir hintlidir).

hadi burda bu kelimelerle olmasa da herkes ayni seyi dusunmektedir. fakat, film ilerler, olaylar gelişir. kip, şu meşhur mumlu sahne ile beraber kızı tavlar. herkes "vay beah abiye bak beah" diyerekten huşu içinde olayı izlemektedir. birden sessizlik soldaki ekip tarafından bozulur:

sap-a: anaaaa. araba bak lan tavladı yavruyu.
sap-b: türk lan o!
biz : ?!?!?!

(milleplateaux - 4 Temmuz 2006 23:20)