kazuo ishiguro'nun 2000 tarihli, yayımlandığı yıl booker ödülüne ve withbread ödülüne aday olmuş ve çocukluğumu ararken adı ile 2002 yılında türkçeye çevrilmiş romanı.

(angoisse - 1 Temmuz 2007 15:41)

--- spoiler ---
şangay'da ailesi ile birlikte yaşayan küçük christopher'in anne ve babasının 1'er yıl arayla kaybolması sonucu kendisini ingiltere'de bulması, büyük bir dedektif oluşu ve senelerden sonra ailesini bulma mücadelesini anlatan roman sanki bölüm bölüm yazılmış, bölümler arasında zaman aralıkları olan bütünlükten kopsa da sanki birbirinden bağlı hikayeler okuyormuş duygusu uyandırıyor.

christopher'ın akira ile oyunları, annesinin afyon ticaretine karşı verdiği mücadele, kayboluş öyküsü, ingiliz sosyetesi, yollarının kesiştiği güzel, hırslı ancak şanssız sarah, japonya çin savaşı, afyonun sömürge silahı gibi kullanılması sanki hepsi birer ayrı hikaye. ya da kitap ayrı hikayelerden oluşsaydı daha keyifli olurdu. zira ishiguro'nun tatlı, görsel zenginlik sunan, lezzetli, okuması keyifli anlatımı aralarda bağlantı koptuğunda bulanıyor ve gücünü kaybediyor.
--- spoiler ---

ancak ne olursa olsun bazı yazarların her zaman kredisi vardır. kazuo da onlardan biri.

(ride - 5 Mart 2009 19:07)

“all ı know is that ı've wasted all these years looking for something, a sort of trophy ı'd get only if ı really, really did enough to deserve it. but ı don't want it anymore, ı want something else now, something warm and sheltering, something ı can turn to, regardless of what ı do, regardless of who ı become. something that will just be there, always, like tomorrow's sky. that's what ı want now, and ı think it's what you should want too. but it will be too late soon. we'll become too set to change. ıf we don't take our chance now, another may never come for either of us.”

(tuzbuzz - 5 Eylül 2013 06:15)

öksüzlüğümüz adıyla ve yasemin ortwein çevirisiyle yky'den göreceğimiz ishiguro kitabı.

(dolaysiztumlec - 27 Eylül 2014 16:40)

guc okunan bir roman. bolumler arasindaki gecisler oldukca kopuk. ancak, ishiguro cok guclu bir yazar oldugundan bunu bilincli yapmis olabilir ve roman boyunca yasananlar ile hatirlananlar arasindaki baglantiyi kurmaya calisan dedektifin zihinsel girdabina bizi de cekmek icin bu yolu secmis olabilir diye dusunuyorum.

hakkinda yazilmsi bir yaziya suradan ulusabilirsiniz:*

"he japanese-born ıshiguro has described his own style as one that ''suppresses meaning'' and has attributed his success to ''tackling on a thematic level the implications'' of this style, of the voice his narrators use to avoid self-knowledge. for ıshiguro, the orphans of his title are bereft of parents and yet also defined by them; they can never get over their loss because their parents are always already absent. the orphan's life is never fully his own, but seems instead as secondhand as the form of this novel itself, so brilliant in its tireless echoes of earlier texts. ''when we were orphans'' goes much farther than even ''the remains of the day'' in its examination of the roles we've had handed to us. ıt suggests that the butler's inability to get beyond his professional script may be endemic in a world in which we are all eventually orphans. whatever the sense of graham greene's ''personally impossible'' that has so persistently drawn him to such material, ı have little doubt that kazuo ıshiguro will himself avoid the oblivion into which his narrators all finally sink. ''when we were orphans'' is his fullest achievement yet. "

yazıda bu romanın, yazarın yıllar önce sinemaya uyarlanan bir başka romanı the remains of the day'in bir yankısı olduğundan bahsetmiş ve önünde sonunda herkesin yetim kaldığı bir dünyada iş hayatındaki varoluşu dışında bir kimlik oluşturamayan bay stevens'ın durumunun sanılabileceği kadar ender olmayabileceğinden bahsediyor. bana bu bağlantı ilginç geldi. velhasıl, aksini de iddia edemeyeceğim çünkü romanı hakkını vererek değerlendirecek kadar iyi kavrayabildiğimi sanmıyorum.

(haydi abbas vakit tamam - 16 Mayıs 2015 21:18)